„Tak mało trzeba nam i dużo tak, żeby szczęśliwym być, drugiemu
szczęście dać…”
Tak śpiewała śp. Anna Jantar i przyszło mi do głowy, jak czasem
niewiele wysiłku z naszej strony potrzeba, by pomóc drugiemu
osiągnąć szczęście. I to największe, bo wieczne. Mam na myśli
ODPUSTY.
Zawsze miałam w sercu pragnienie niesienia pomocy innym, najbardziej
potrzebującym. Niedawno zdałam sobie sprawę, że ci, którzy nie mogą
już sami sobie pomóc, bo ziemski ich czas minął, a wciąż czekają na
pomoc od innych, to zmarli przebywający w czyśćcu.
Tyle jest sposobności do otrzymania łaski odpustu, a tak niewiele
robię, bo zwyczajnie nie mam wiedzy, jakie mamy wspaniałe
możliwości. Kościół Pielgrzymujący – czyli my wszyscy żyjący na
ziemi, zmagający się z trudnościami, szatanem i dążący do zbawienia
– możemy tak wiele uczynić dla Kościoła Cierpiącego – naszych braci
i sióstr, którzy już opuścili ten świat, ale nie są jeszcze gotowi
na złączenie się z Kościołem Triumfującym – świętymi w niebie.
Dlatego oni oczyszczają się przez cierpienie, które nazywamy
czyśćcem i my możemy im w tym pomóc ofiarując właśnie odpusty.
Odpust zupełny, to darowanie wszystkich kar za grzechy. Papież
określa, co należy zrobić, by go uzyskać.
Po pierwsze, aby uzyskać odpust zupełny wymagane jest wykonanie
określonej dowolnej pobożnej praktyki. Odpust zupełny możemy uzyskać
KAŻDEGO DNIA ROKU. Oto pięć przykładowych pobożnych praktyk, za
które można uzyskać odpust: półgodzinna Adoracja Najświętszego
Sakramentu; półgodzinne czytanie Pisma Świętego; odmówienie jednej
części (pięciu tajemnic) różańca świętego – w kościele albo jeśli
modlimy się poza kościołem, to należy pomodlić się różańcem z kimś;
odprawienie Drogi krzyżowej; odmówienie Koronki do Miłosierdzia
Bożego w kościele.
Po drugie – warunkiem uzyskania odpustu zupełnego jest stan łaski
uświęcającej (czyli częsta spowiedź) i przyjęcie Komunii świętej.
Po trzecie – należy odmówić dowolną modlitwę w intencjach papieża,
np. „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Maryjo”.
Po czwarte – wymagane jest wykluczenie wszelkiego przywiązania do
grzechu.
Nie możemy również zapomnieć o intencji uzyskania odpustu i
ofiarowania go za konkretną zmarłą osobę lub ogólnie za cierpiących
w czyśćcu. A najlepiej można zrobić to przez Maryję, która wie, komu
nasza pomoc jest najbardziej potrzebna: „Pragnę uzyskać odpust
zupełny i przez Twoje ręce, Matko Boża, ofiarowuję go Bogu za dusze
w czyśćcu. Proszę, aby przez Ciebie wybrana dusza, dzięki temu
odpustowi została wybawiona z czyśćca”.
Każdy z nas może uzyskiwać odpust tylko za siebie lub ofiarować go
za zmarłego, ale za nikogo z żyjących, ponieważ każdy człowiek sam
jest w stanie dokonać przemiany swojego życia i wypełnić wymagane do
otrzymania odpustu warunki. Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden
raz w ciągu dnia, natomiast odpusty cząstkowe można uzyskiwać w
ciągu jednego dnia wielokrotnie. Odpust cząstkowy uwalnia od kary
należnej za grzechy nie w całości, a w jakiejś części. Kryterium
miary odpustu cząstkowego stanowi wysiłek i gorliwość, z jaką ktoś
wykonuje dzieło obdarzone odpustem cząstkowym. Tym więcej będzie
darowania kara, im więcej gorliwości okaże osoba zyskująca odpust.
W Roku Miłosierdzia możemy w Radomiu uzyskać odpust zupełny idąc np.
do katedry. W czasie Wielkiego Postu możemy uzyskać odpusty
spełniając takie warunki:
1. We wszystkie piątki Wielkiego Postu za pobożne odmówienie
modlitwy „Oto ja dobry i najsłodszy Jezu” po Komunii świętej przed
wizerunkiem Chrystusa Ukrzyżowanego można zyskać odpust zupełny. W
inne dni można zyskać odpust cząstkowy. „Oto ja, dobry i najsłodszy
Jezu, upadam na kolana przed Twoim obliczem i z największą
gorliwością ducha proszę Cię i błagam, abyś wszczepił w moje serce
najżywsze uczucia wiary, nadziei i miłości oraz prawdziwą skruchę za
moje grzechy i silną wolę poprawy. Oto z sercem przepełnionym
wielkim uczuciem i z boleścią oglądam w duchu Twoje pięć ran i myślą
się w nich zatapiam, pamiętając o tym, dobry Jezu, co już Dawid
włożył w Twoje usta: „Przebodli ręce moje i nogi, policzyli
wszystkie kości moje” (Ps. 22, 17).
2. Za pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej można uzyskać codziennie
odpust zupełny. W indywidualnym odprawianiu należy przechodzić od
stacji do stacji. W odprawianiu wspólnotowym wystarczy, że
przechodzi prowadzący lub ministrant z krzyżem.
3. Za pobożne uczestniczenie w nabożeństwie Gorzkich żali.
A więc kochani Bracia i Siostry – do boju! Naprawdę tak mało trzeba,
by drugiemu szczęście dać... Być może i my będziemy kiedyś wyglądali
takiej pomocy.
Ewa Gawor
do góry